Yazdığım, yazacağım her satırın çıktığı tek sonuç sen.
Beni yazmaya iten, yazamayacak kadar da ağır duygular beslememin sebebi.
Hani anlaşmıştık gelmeyecektin rüyalarıma...
Sessizce içimden geçirdiğim, kendi kendime bile duymaktan men ettiğim hayallerimde, en derinde var olacaktın sadece.
İçimde susturamadığım, yok sayamadığım, sadece dışa vurmayı yasakladığım...
tam 339 gün sonra...
Kokunu özledim diyemem... koklayamadım doyasıya
sesin asla duymaya doyamayacağım.
Hep var ol. İyi ol. Benden geriye bunları dilemek dışında bir şey kalmadı...
Şimdi tekrar buluşuncaya kadar saymaya devam ama sessizce... bir........
hasret
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder